Levenslang gevangenisstraf wordt vaak gezien als de zwaarste straf die een persoon kan krijgen voor het plegen van een ernstig misdrijf. Echter, in veel landen, waaronder Nederland, betekent een levenslange straf niet daadwerkelijk dat een persoon zijn of haar leven achter de tralies zal doorbrengen. In deze artikel worden de redenen en consequenties van het niet opleggen van een échte levenslange straf uitgelegd.
Een van de redenen waarom levenslang niet werkelijk levenslang is, heeft te maken met het feit dat het rechtssysteem gericht is op rehabilitatie in plaats van vergelding. Het idee achter straf is om een persoon te helpen veranderen en terug te keren naar de samenleving als een beter mens. Het rechtssysteem erkent dat mensen kunnen veranderen en biedt daarom mogelijkheden voor vrijlating na verloop van tijd.
Een andere reden waarom levenslang niet echt levenslang is, heeft te maken met de menselijke waardigheid en de rechten van gedetineerden. Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens stelt dat gevangenen recht hebben op de bescherming van hun persoonlijke waardigheid. Een levenslange gevangenisstraf zonder enige kans op vrijlating kan gezien worden als een schending van deze rechten.
«Het idee achter straf is om een persoon te helpen veranderen en terug te keren naar de samenleving als een beter mens.»
Naast de redenen vanuit het perspectief van het rechtssysteem en de mensenrechten, zijn er ook praktische overwegingen die meespelen bij het niet opleggen van een échte levenslange straf. Het opsluiten van een persoon voor de rest van zijn of haar leven kan zeer kostbaar zijn voor de staat. Daarnaast kan het overbelasting van het gevangenissysteem veroorzaken en het kan moeilijk zijn om te bepalen wanneer iemand daadwerkelijk geen gevaar meer vormt voor de samenleving.
Ondanks dat levenslang niet echt levenslang is, betekent dit niet dat een persoon die deze straf heeft gekregen zomaar vrijkomt. Een levenslange gevangenisstraf houdt in Nederland in dat een persoon minimaal 25 jaar in de gevangenis moet verblijven voordat er kans is op vrijlating. Daarnaast wordt elke zaak individueel beoordeeld en is vrijlating afhankelijk van een positieve beoordeling door een onafhankelijke commissie.
Al met al is levenslang gevangenisstraf een complex onderwerp dat verschillende juridische, ethische en praktische overwegingen met zich meebrengt. Het systeem van levenslange gevangenisstraf zoals het nu bestaat, is gebaseerd op de overtuiging dat mensen kunnen veranderen en het verdient een grondige analyse en discussie om te bepalen of het systeem rechtvaardig en effectief is.
Waarom Is Levenslang Niet Levenslang?
Levenslang wordt vaak gezien als de zwaarste straf die een rechter kan opleggen. Het idee achter deze straf is dat de dader voor de rest van zijn leven achter de tralies zit, zonder uitzicht op vrijlating. Echter, in de praktijk blijkt levenslang niet altijd daadwerkelijk levenslang te zijn. Er zijn verschillende redenen waarom dit het geval is.
1. Voorwaardelijke invrijheidstelling
Een van de belangrijkste redenen waarom levenslang niet levenslang is, is het systeem van voorwaardelijke invrijheidstelling. Na een bepaalde periode van de straf uitgezeten te hebben, kan een levenslang gestrafte in aanmerking komen voor vrijlating onder voorwaarden. Deze voorwaarden worden vastgesteld door de rechter en kunnen bijvoorbeeld inhouden dat de veroordeelde zich moet houden aan een contactverbod, regelmatig moet rapporteren bij de reclassering en geen strafbare feiten mag plegen. Als de veroordeelde zich aan deze voorwaarden houdt, kan hij in vrijheid worden gesteld. Indien hij zich niet aan de voorwaarden houdt, kan hij weer worden vastgezet.
2. Verandering van de strafmaat
Een andere reden waarom levenslang niet altijd levenslang is, heeft te maken met veranderingen in de strafmaat. In sommige gevallen kan een levenslange straf worden omgezet in een tijdelijke gevangenisstraf. Dit kan gebeuren als er bijvoorbeeld sprake is van rehabilitatie van de veroordeelde of als er nieuwe feiten aan het licht komen die een heroverweging van de straf rechtvaardigen.
3. Europese verdragen en internationale druk
Daarnaast speelt ook de invloed van Europese verdragen en internationale druk een rol. Zo heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bepaald dat levenslange gevangenisstraf zonder uitzicht op vrijlating in strijd kan zijn met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Hierdoor zijn Nederlandse rechters genoodzaakt om rekening te houden met de mogelijkheid van vrijlating en een perspectief te bieden op een leven buiten de gevangenis.
In conclusie kan worden gesteld dat levenslang in de praktijk niet altijd daadwerkelijk levenslang is. Het systeem van voorwaardelijke invrijheidstelling, veranderingen in de strafmaat en internationale druk spelen allemaal een rol in het creëren van een perspectief op vrijlating voor levenslang gestraften. Dit roept discussies op over de daadwerkelijke effectiviteit en rechtvaardigheid van de levenslange straf in het Nederlandse rechtssysteem.
De oorsprong van levenslange gevangenisstraf
Het concept van de levenslange gevangenisstraf heeft een lange geschiedenis en is in verschillende landen ontstaan als een manier om de meest ernstige misdadigers te straffen. De oorsprong van de levenslange gevangenisstraf kan worden teruggevoerd naar de Middeleeuwen en het strafrechtssysteem dat destijds werd toegepast.
Middeleeuwse strafrechtssysteem
In de Middeleeuwen werden misdaden meestal bestraft met lijfstraffen, zoals geseling, verminking of ophanging. Er was echter ook behoefte aan een zwaardere straf voor de meest ernstige misdrijven, waarbij de doodstraf als te mild werd beschouwd. Daarom werd de levenslange gevangenisstraf geïntroduceerd.
Het doel van de levenslange gevangenisstraf was om de misdadiger voor de rest van zijn leven uit de samenleving te verwijderen en hem zo te laten boeten voor zijn misdaden. In deze periode werden gevangenen meestal vastgehouden in kerkers of andere ondergrondse gevangenissen, waar ze onder barre omstandigheden leefden.
Veranderingen in de moderne tijd
Met de verlichting en de opkomst van het humanitaire denken begonnen er veranderingen plaats te vinden in het strafrechtssysteem. Er ontstond steeds meer bezwaar tegen de zware lijfstraffen en ook de levenslange gevangenisstraf kwam onder vuur te liggen.
De discussie richtte zich vooral op de vraag of het wel humaan was om iemand voor de rest van zijn leven op te sluiten, zonder kans op vrijlating. Er werden verschillende argumenten aangedragen tegen de levenslange gevangenisstraf, zoals het ontbreken van mogelijkheden tot resocialisatie en het gebrek aan perspectief voor de gedetineerde.
Ontwikkelingen in Nederland
In Nederland is de levenslange gevangenisstraf altijd onderwerp van discussie geweest. In 1870 werd de doodstraf afgeschaft en vervangen door de levenslange gevangenisstraf. In de loop der jaren zijn er echter verschillende ontwikkelingen geweest met betrekking tot het beleid rondom levenslange gevangenisstraf.
In 2013 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat de levenslange gevangenisstraf zonder enige vorm van perspectief op vrijlating in strijd was met het verbod op onmenselijke behandeling. Sindsdien heeft Nederland beleid ontwikkeld om gevangenen met een levenslange straf na een bepaalde periode van detentie de mogelijkheid te bieden tot herbeoordeling van hun straf.
| Jaar | Belangrijke gebeurtenis |
|---|---|
| 1870 | Afschaffing doodstraf en introductie levenslange gevangenisstraf |
| 2013 | Oordeel Europees Hof voor de Rechten van de Mens |
De oorsprong van de levenslange gevangenisstraf ligt dus in de Middeleeuwen, waar het werd gebruikt als een zwaardere straf voor ernstige misdaden. In de moderne tijd zijn er echter veranderingen opgetreden in het beleid rondom levenslange gevangenisstraffen, waarbij onder andere de mogelijkheid tot herbeoordeling van de straf is geïntroduceerd.
Juridische beperkingen van levenslange gevangenisstraf
Een levenslange gevangenisstraf lijkt op het eerste gezicht een straf zonder einde. Toch zijn er juridische beperkingen die voorkomen dat een veroordeelde voor de rest van zijn leven in de gevangenis blijft. Deze beperkingen zijn vastgelegd in wetten en internationale mensenrechtenverdragen. Hier zijn enkele van de belangrijkste juridische beperkingen van levenslange gevangenisstraf:
1. Mensenrechtenverdragen
Internationale mensenrechtenverdragen, zoals het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, stellen beperkingen aan de duur van gevangenisstraffen. Deze verdragen verbieden het opleggen van een straf die geen mogelijkheid biedt tot vrijlating of herziening. Daarom moet een levenslange gevangenisstraf in de praktijk een kans bieden op vervroegde vrijlating of herziening van de straf.
2. Herbeoordeling van straf
In Nederland heeft een veroordeelde van een levenslange gevangenisstraf wettelijk gezien recht op een herbeoordeling van zijn straf na een bepaalde periode. Deze herbeoordeling, ook wel genoemd «resocialisatiemoment», vindt in de praktijk meestal plaats na 25 jaar. Tijdens deze herbeoordeling wordt gekeken of er mogelijkheden zijn voor re-integratie in de maatschappij en of verdere detentie nog gerechtvaardigd is.
3. Grondwettelijke beperkingen
In sommige landen, waaronder Nederland, zijn er grondwettelijke beperkingen die voorkomen dat een levenslange gevangenisstraf echt levenslang is. Zo bepaalt artikel 5 van de Nederlandse Grondwet dat niemand onderworpen mag worden aan een behandeling die «onmenselijk of vernederend» is. Dit betekent dat een gevangene die levenslang is veroordeeld recht heeft op een perspectief en de mogelijkheid om zich op enig moment te kunnen rehabiliteren.
4. Internationale jurisprudentie
De rechtspraak van internationale tribunalen, zoals het Internationaal Strafhof, heeft invloed op de toepassing van levenslange gevangenisstraf. Deze tribunalen hebben bijvoorbeeld bepaald dat levenslange gevangenisstraf in strijd kan zijn met het verbod op «wreed, inhumane of vernederende behandeling», zoals vastgelegd in het internationaal humanitair recht.
Samengevat zijn er dus verschillende juridische beperkingen die voorkomen dat een levenslange gevangenisstraf echt levenslang is. Deze beperkingen zijn gebaseerd op mensenrechtenverdragen, wettelijke voorschriften, grondwettelijke bepalingen en internationale jurisprudentie. Hoewel een levenslange gevangenisstraf een zware straf blijft, zijn er mechanismen ingebouwd om ervoor te zorgen dat een veroordeelde op enig moment een kans krijgt op vrijlating of herziening van de straf.
Mensenrechtenkwesties rond levenslange gevangenisstraf
Een van de belangrijkste kwesties met betrekking tot levenslange gevangenisstraf is het recht op menselijke waardigheid. Levenslange gevangenisstraf wordt door sommige critici beschouwd als een vorm van onmenselijke behandeling, omdat het een persoon voor de rest van zijn leven uit de samenleving verbant. Dit roept vragen op over het recht op een eerlijke behandeling en het recht op een effectieve rehabilitatie.
Een ander aspect van de mensenrechtenkwesties rond levenslange gevangenisstraf is het gebrek aan perspectief en hoop voor veroordeelden. Omdat levenslange gevangenisstraf betekent dat een persoon de rest van zijn leven in de gevangenis zal doorbrengen, is er geen mogelijkheid om te werken aan een positieve verandering en voortgang. Dit heeft gevolgen voor het mentale welzijn van de veroordeelde en kan leiden tot gevoelens van hopeloosheid en wanhoop.
Daarnaast is er ook bezorgdheid over de mogelijke schending van het verbod op wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing. Het isoleren van een persoon voor een langdurige periode kan ernstige psychologische schade veroorzaken en kan worden beschouwd als een vorm van wrede of onmenselijke behandeling.
Een ander punt van zorg is de vraag of levenslange gevangenisstraf in strijd is met het recht op herintegratie in de samenleving. Het doel van straf moet zijn om overtreders te rehabiliteren en ze in staat te stellen succesvol terug te keren naar de samenleving. Levenslange gevangenisstraf ontneemt veroordeelden echter de kans om te werken aan hun rehabilitatie en maakt de terugkeer naar de samenleving vrijwel onmogelijk.
Tot slot is er ook een kwestie van proportionaliteit in de strafmaat. Sommige critici betogen dat een levenslange gevangenisstraf, zonder enige kans op vrijlating, buitensporig is in vergelijking met andere straffen die worden opgelegd voor ernstige misdrijven. Het is belangrijk dat straffen proportioneel zijn en in verhouding staan tot het gepleegde misdrijf.
Deze mensenrechtenkwesties rond levenslange gevangenisstraf benadrukken het belang van een evenwichtige benadering van strafrecht en het respecteren van de fundamentele mensenrechten van alle individuen, zelfs degenen die veroordeeld zijn voor ernstige misdrijven.
Rehabilitatie en resocialisatie
Rehabilitatie en resocialisatie zijn twee belangrijke begrippen in het strafrechtssysteem als het gaat om levenslanggestraften. Het doel van rehabilitatie is om gevangenen te helpen bij het terugkeren naar de samenleving en een leven zonder criminaliteit op te bouwen. Resocialisatie richt zich op het bevorderen van de re-integratie van gedetineerden in de maatschappij en het voorkomen van recidive.
Rehabilitatie
Het proces van rehabilitatie begint al tijdens de detentieperiode. Gedetineerden worden voorbereid op hun terugkeer in de samenleving door middel van onderwijs, werk en trainingen. Deze activiteiten zijn bedoeld om vaardigheden en kennis te ontwikkelen die hen kunnen helpen bij het vinden van werk en het leiden van een normaal leven na hun vrijlating.
Daarnaast worden gedetineerden ook begeleid door professionals, zoals psychologen en maatschappelijk werkers, om hen te helpen bij het aanpakken van eventuele psychische problemen of verslavingen. Het doel is om de gedetineerden te helpen bij het ontwikkelen van zelfredzaamheid en een positief zelfbeeld, zodat ze beter in staat zijn om een nieuw leven op te bouwen.
Resocialisatie
Resocialisatie vindt plaats na vrijlating. Het kan moeilijk zijn voor levenslanggestraften om weer deel uit te maken van de samenleving, omdat ze vaak geconfronteerd worden met stigma en beperkingen. Resocialisatieprogramma’s spelen een belangrijke rol bij het ondersteunen van gedetineerden bij hun re-integratie in de maatschappij.
Deze programma’s kunnen bestaan uit begeleiding bij het zoeken naar werk, ondersteuning bij het vinden van huisvesting en het bieden van sociaal-economische hulp. Ook kunnen gedetineerden worden ondersteund bij het omgaan met dagelijkse routines en het opbouwen van een sociaal netwerk.
Het belang van rehabilitatie en resocialisatie
Rehabilitatie en resocialisatie zijn van groot belang, niet alleen voor de gedetineerden zelf, maar ook voor de samenleving. Het doel van het strafrechtssysteem is niet alleen bestraffing, maar ook het verminderen van criminaliteit en het beschermen van de samenleving.
Door gedetineerden te helpen bij het opbouwen van een nieuw leven zonder criminaliteit, wordt de kans op recidive verkleind. Dit heeft niet alleen een positief effect op het leven van de gedetineerden zelf, maar ook op de veiligheid en het welzijn van de maatschappij als geheel.
Daarnaast laat het bieden van rehabilitatie en resocialisatie zien dat het strafrechtssysteem gelooft in de mogelijkheid tot verandering en het geven van een tweede kans. Het geeft gedetineerden de kans om zichzelf te rehabiliteren en een nieuw begin te maken na het uitzitten van hun straf.
Financiële kosten van levenslange gevangenisstraf
Het opleggen van een levenslange gevangenisstraf aan een veroordeelde persoon heeft niet alleen juridische en ethische consequenties, maar ook financiële gevolgen voor de samenleving. Het in stand houden van een dergelijke straf brengt aanzienlijke kosten met zich mee, die verband houden met verschillende aspecten van het gevangenissysteem.
1. Gevangeniskosten
Levenslange gevangenisstraf betekent dat de veroordeelde tot de rest van zijn leven in de gevangenis moet doorbrengen. Dit impliceert dat de overheid verantwoordelijk is voor het bieden van huisvesting, voedsel, kleding, medische zorg en andere basisbehoeften van de veroordeelde. Deze kosten kunnen aanzienlijk oplopen, vooral omdat levenslange gevangenen mogelijk een langere levensverwachting hebben dan andere gevangenen.
2. Veiligheidsmaatregelen
Omdat levenslange gevangenen mogelijk een bedreiging vormen voor de samenleving, zijn er extra veiligheidsmaatregelen nodig om ervoor te zorgen dat ze geen schade kunnen aanrichten. Dit kan de inzet van extra personeel, beveiligingssystemen en andere middelen vereisen, wat weer extra kosten met zich meebrengt.
3. Juridische procedures
Levenslange gevangenisstraf kan leiden tot voortdurende juridische procedures om te bepalen of de straf moet worden herzien of gewijzigd. Dit kan leiden tot extra kosten in verband met het inhuren van advocaten, gerechtelijke procedures en administratieve taken.
4. Reïntegratie
Sommige mensen pleiten voor het bieden van kansen voor reïntegratie van levenslange gevangenen in de samenleving, nadat zij een bepaalde periode van hun straf hebben uitgezet. Dit kan extra kosten met zich meebrengen in verband met het bieden van educatieve programma’s, trainingen en begeleiding, om ervoor te zorgen dat voormalige gevangenen succesvol kunnen reintegreren.
5. Maatschappelijke kosten
Naast de rechtstreekse kosten die verband houden met het in stand houden van een levenslange gevangenisstraf, zijn er ook indirecte maatschappelijke kosten. Dit omvat de impact op familieleden van de veroordeelde, verloren potentieel van de veroordeelde in termen van arbeid en bijdrage aan de samenleving, en andere aspecten die de sociale en economische gezondheid van de samenleving kunnen beïnvloeden.
| Kostenaspect | Impact |
|---|---|
| Gevangeniskosten | Aanzienlijk, vooral op de lange termijn |
| Veiligheidsmaatregelen | Extra investeringen nodig voor de bescherming van de samenleving |
| Juridische procedures | Voortdurende kosten in verband met herziening en wijziging |
| Reïntegratie | Kosten voor het ondersteunen van succesvolle reïntegratie |
| Maatschappelijke kosten | Indirecte impact op familieleden en de samenleving als geheel |
Het is belangrijk om deze financiële kosten in overweging te nemen bij het debat over levenslange gevangenisstraffen en alternatieven ervoor, om een goed begrip te krijgen van de gevolgen en implicaties van deze strafmaatregel.
Alternatieve straffen voor levenslange gevangenisstraf
Tbs-maatregel
De tbs-maatregel, ook wel bekend als terbeschikkingstelling, wordt vaak gezien als een alternatieve straf voor levenslange gevangenisstraf. Deze maatregel wordt opgelegd aan personen die een ernstig misdrijf hebben gepleegd en bij wie sprake is van een stoornis of gevaar voor de samenleving. Tijdens de tbs-maatregel wordt de dader behandeld in een forensisch psychiatrische kliniek. Het doel van deze maatregel is om de dader te resocialiseren en te voorkomen dat hij of zij opnieuw een misdrijf pleegt.
Elektronische detentie
Elektronische detentie, ook wel bekend als huisarrest, is een andere vorm van alternatieve straf voor levenslange gevangenisstraf. Bij deze straf draagt de veroordeelde een enkelband, waarmee zijn of haar locatie gevolgd kan worden. De veroordeelde moet zich houden aan strikte huisregels en mag het huis alleen verlaten voor werk, studie, medische afspraken of andere geautoriseerde activiteiten. Elektronische detentie biedt de mogelijkheid voor de veroordeelde om thuis te blijven en tegelijkertijd de maatschappij te beschermen.
Levenslange intensieve begeleiding en controle
Een andere alternatieve straf is levenslange intensieve begeleiding en controle. Bij deze straf wordt de veroordeelde na het uitzitten van een bepaalde periode in de gevangenis vrijgelaten, maar blijft onder strenge controle en begeleiding staan. Dit kan bijvoorbeeld inhouden dat de veroordeelde regelmatig contact moet hebben met een reclasseringsambtenaar, dat hij of zij verplicht is om deel te nemen aan behandelingen of dat er regelmatig urine- of alcoholtesten worden afgenomen. Deze straf is bedoeld om de veroordeelde te begeleiden bij zijn of haar terugkeer in de maatschappij en om te voorkomen dat hij of zij opnieuw in de fout gaat.
Besluit
Hoewel levenslange gevangenisstraf de zwaarste straf is die in Nederland kan worden opgelegd, zijn er alternatieve straffen die kunnen worden overwogen. Deze alternatieven bieden de mogelijkheid om daders te behandelen, te resocialiseren en te begeleiden bij hun terugkeer in de samenleving. Het is belangrijk om te beseffen dat de keuze voor een bepaalde straf afhankelijk is van de ernst van het misdrijf en de omstandigheden van de dader. Elk geval moet individueel worden beoordeeld om de meest passende straf op te leggen.
Internationale vergelijking van levenslange gevangenisstraf
Landelijke benaderingen
De benadering van levenslange gevangenisstraf verschilt per land en rechtsstelsel. Sommige landen hebben geen mogelijkheid voor levenslange gevangenisstraf, terwijl andere landen deze strafmaat juist veelvuldig toepassen.
Landen zonder levenslange gevangenisstraf
Sommige landen, zoals Nederland, kennen geen mogelijkheid voor levenslange gevangenisstraf. In deze landen kan de maximale straf vaak niet langer zijn dan een bepaald aantal jaren. Deze benadering is gebaseerd op het idee van een re-integratie van de veroordeelde in de samenleving na het uitzitten van de straf.
Landen met levenslange gevangenisstraf
In andere landen, zoals de Verenigde Staten, kunnen veroordeelden wel een levenslange gevangenisstraf opgelegd krijgen. Dit betekent dat zij voor de rest van hun leven in de gevangenis moeten blijven. In sommige gevallen kan de mogelijkheid tot vervroegde vrijlating bestaan, maar dit is meestal afhankelijk van goed gedrag en andere omstandigheden.
Voor- en nadelen
De keuze tussen wel of geen levenslange gevangenisstraf heeft verschillende voor- en nadelen. Een voordeel van levenslange gevangenisstraf is dat het de samenleving beschermt tegen gevaarlijke individuen. Bovendien kan het slachtoffers en hun families een gevoel van gerechtigheid geven.
Aan de andere kant zijn er ook nadelen verbonden aan levenslange gevangenisstraf. Zo kan het duur en belastend zijn voor het gevangenissysteem, aangezien deze veroordeelden vaak decennia lang verzorgd moeten worden. Bovendien kan het voor de veroordeelde zelf uitzichtloos en inhumaan zijn om de rest van zijn of haar leven in de gevangenis door te brengen.
Internationale verschillen
De keuze voor het wel of niet toepassen van levenslange gevangenisstraf kan sterk verschillen per land en cultuur. Dit hangt onder andere samen met de visie op strafrecht en het doel van straffen. Hoewel er geen universele benadering is, kunnen landen van elkaar leren en inzicht krijgen in de verschillende mogelijke consequenties van levenslange gevangenisstraf.
Maatschappelijke consequenties van levenslange gevangenisstraf
Een levenslange gevangenisstraf heeft verschillende maatschappelijke consequenties. Hieronder worden enkele van deze consequenties besproken:
1. Financiële lasten voor de samenleving
Levenslange gevangenisstraffen brengen hoge kosten met zich mee voor de samenleving. Het onderhouden van gevangenen gedurende een lange periode kan zeer kostbaar zijn, omdat zij moeten worden voorzien van voedsel, huisvesting, medische zorg en andere basisbehoeften. Ook zijn er kosten verbonden aan het bewaken van de gevangenen en het beheren van de gevangenisfaciliteiten.
2. Veroordeelde personen worden uitgesloten van de samenleving
Levenslang gestraften worden uitgesloten van de samenleving. Ze verliezen hun vrijheid en hebben beperkte mogelijkheden tot sociale interactie en deelname aan de maatschappij. Dit kan leiden tot isolatie, een gebrek aan sociale vaardigheden en een verminderd vermogen om terug te keren naar de samenleving na hun straf.
3. Emotionele impact op nabestaanden en slachtoffers
Voor de nabestaanden en slachtoffers van de misdaad kan de wetenschap dat de dader een levenslange gevangenisstraf krijgt ook emotioneel belastend zijn. Het kan hen herinneren aan het trauma en verlies dat ze hebben geleden. Ook kan het voor hen moeilijk zijn om de gebeurtenissen achter zich te laten en verder te gaan met hun leven.
4. Deterrentie-effect kan afnemen
Hoewel levenslange gevangenisstraffen bedoeld zijn als afschrikking voor het plegen van ernstige misdaden, kan het deterrence-effect afnemen naarmate het aantal levenslange gevangenisstraffen toeneemt. Als mensen het gevoel hebben dat de kans op een levenslange gevangenisstraf klein is, kan dit hen er niet van weerhouden om bepaalde misdaden te plegen.
5. Mogelijkheid tot rehabilitatie wordt beperkt
Levenslange gevangenisstraffen bieden weinig ruimte voor rehabilitatie en herintegratie in de samenleving. Omdat de straf in veel gevallen niet kan worden ingekort, hebben gevangenen minder motiva
Vraag en antwoord:
Wat is levenslang?
Levenslang is een straf die wordt opgelegd aan mensen die een zeer ernstig misdrijf hebben gepleegd. Het betekent dat de persoon voor de rest van zijn leven in de gevangenis moet blijven, zonder kans op vervroegde vrijlating.
Waarom is levenslang niet echt levenslang in Nederland?
In Nederland is levenslang niet echt levenslang omdat er na een bepaalde periode een mogelijkheid is tot gratie. Dit houdt in dat de gedetineerde na een aantal jaren in aanmerking kan komen voor vervroegde vrijlating.
Hoe lang duurt de periode voordat een gedetineerde in aanmerking kan komen voor vervroegde vrijlating?
De periode voordat een gedetineerde in aanmerking kan komen voor vervroegde vrijlating is in Nederland gemiddeld 25 jaar.
Waarom is er een mogelijkheid tot vervroegde vrijlating?
De mogelijkheid tot vervroegde vrijlating is er omdat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft bepaald dat een levenslange straf zonder enige kans op vrijlating in strijd is met het verbod op onmenselijke en vernederende behandeling of bestraffing.
Hoe wordt besloten of een gedetineerde in aanmerking komt voor vervroegde vrijlating?
Of een gedetineerde in aanmerking komt voor vervroegde vrijlating wordt besloten door de rechter. Er wordt gekeken naar verschillende factoren, zoals het gedrag van de gedetineerde tijdens zijn straf en de mate van gevaar dat hij nog vormt voor de samenleving.
Wat zijn de consequenties van vervroegde vrijlating van een gedetineerde die levenslang heeft gekregen?
Een van de consequenties van vervroegde vrijlating is dat de gedetineerde weer deel uitmaakt van de samenleving. Dit kan leiden tot discussies en protesten, vooral als het een zeer ernstig misdrijf betreft. Daarnaast kan het ook een impact hebben op de nabestaanden van het slachtoffer.
Is levenslang zonder kans op vervroegde vrijlating een betere straf?
Dit is een kwestie van persoonlijke mening. Voorstanders van levenslang zonder kans op vervroegde vrijlating vinden dat de straf moet worden afgestemd op de ernst van het misdrijf en dat sommige misdadigers te gevaarlijk zijn om ooit vrij te laten. Tegenstanders geloven dat het menselijk is om een tweede kans te geven en dat rehabilitatie mogelijk moet zijn, zelfs voor mensen die de ergste misdaden hebben begaan.